Polska poezja

Wiersze po polsku

Polska poezja > Charles Bukowski > Żal bez zmrużenia powiek

Wiersz Żal bez zmrużenia powiek

Wypalono już ostatnie papierosy, pokrojono bochenki

A żeby te słowa nie trąciły kąśliwym smutkiem

Utop pająka w winie

Powiedzieć, ze nie żyjesz, to grubo za mało:

Jestem naczyniem na twoje popioły,

Garścią na twoje znikłe powietrze.

W życiu najstraszniejsze to

Stwierdzić, ze uszło

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (No Ratings Yet)
Loading...

Podobne wiersze:

  1. Raduj się, czyli Raduj się, Chłopcze, iż nie żyjesz w czasach gdzie o kromkę chleba walka zażarta gdzie o koc do okrycia konflikty […]...

  2. Pierwszy dzień wieczności Nie było mnie i teraz też nie jestem w stanie Stwierdzić wyraźnie, że wyraźnie jestem. Ten samobójczy tydzień oto owocuje. […]...

  3. Wspomnienia Odwiedzaj swoje wspomnienia, Uszyj dla niech płócienne pokrowce. Odsłoń okna i otwórz powietrze. Bądź dla nich serdeczny i nigdy nie […]...

  4. Tu jestem – w mrokach ziemi Tu jestem – w mrokach ziemi i jestem – tam jeszcze. W szumie gwiazd, gdzie niecały w mgle bożej się […]...

  5. Octavio Paz – Ostatni świt Leżąca w przestrzeniach, Twoje włosy gubią się w lesie, Twoje stopy dotykają moich. Śpiąca większa jesteś od nocy, Ale twój […]...

  6. Pejzaż holenderski Skrzydła wiatraków unoszą powoli w powietrze ikebanę wodorostów. Kraby cofają wskazówki piaskowych zegarów aż do wrót holandii. Zapach tulipanów wpleciony […]...

  7. O wielkim kochaniu Anula! Ty mi dałaś w twarz, moja córko… Miałaś rację i po śmierci ją masz, córko-bzdurko. Ja od roku wierszy […]...

  8. Kobiety w życiu Hamleta Kobiety w życiu Hamleta były zwierciadłem Fortuny w którym dostrzegał bezsiłę lub nagły przypływ mocy kobiety w życiu Hamleta potwierdzały […]...

  9. Elegia pożegnalna W dalekim lesie ciało dogorywa, Wiatr zachmurzony wśród gałęzi śni, Stoisz nade mną cała nieprawdziwa I liczysz moje dni. Brzozy […]...

  10. Pełnia Pełnia rośnie jak w dzieży Dom rośnie w pełni Rosnę na krześle przed domem Dom rzuca dom na kilometr Krzesło […]...

Wiersz Żal bez zmrużenia powiek - Charles Bukowski
« 
 »