Polska poezja

Wiersze po polsku


Noc

Przez wszystkie ciemne godziny wszędzie Naprawia i prostuje ludzkie serca i języki I rozwesela świt – Bezpieczni, zagrzebani w kocach: […]

3 – Maudgalyayana ujrzał na piekło

Pod drżącą powieką Sny targają włóknami nerwów, Umysł chłonie, a zamknięte oko widzi Przestrzenie płynące pod światłem słonecznym, Światy umarłych, […]

2 – Spalanie

Człowiek porusza się wciąż ze świadomością Tego innego, obcego całkiem, nieludzkiego Brzęcząc wewnątrz, jak napięty bęben, Troskliwie unikając myślenia o […]

7 (pełna wersja)

Twarz w zagięciu jej szyi Czuła puls żyły Gładka skóra, chłodne piersi Nagie o świcie „śpiew Ptaków z każdej gałęzi” […]

Zew Dzikości

Ciężki stary człowiek nocą w swoim łóżku Słyszy śpiewającego Kojota na łące za domem. Całe te lata harował, drążył, ciął. […]