Młodzi ludzie walczą ze strachem

Młodzi ludzie walczą ze strachem

Jak potrafią, prosto lecz sprawnie.

Leczą z niego staruszki, sąsiadów,

Czyli tego, na kogo wypadnie.

Strach ma oczy wyraźne i szkliste,

I źrenice ogromnie duże,

Jak przy febrze drżą jego ręce,

A z ust głosu wydobyć nie umie.

Krew mu prawie rozrywa tętnice,

Jego włosy siwieją w minucie,

Nogi monstrum ma niczym z waty

I choć chce, to nie może uciec.

Młodzi ludzie walczą ze strachem

Bardzo sprawnie, naprawdę mi wierzcie.

Nóż kuchenny, pałka, czy kastet,

To wystarczy, by zabić bestię.