Polska poezja

Wiersze po polsku



Zszarzał na niebie błękit emalii

Zszarzał na niebie błękit emalii,

Wyraźniej słychać pieśń okaryny.

To przecież tylko piszczałka z gliny,

Czemu tak smutnym głosem się żali?

Kto przed nią odbył z mych grzechów spowiedź

I czemu zsyła mi przebaczenie?…

Skroś potarganej olchy listowie

Słońce ukośnie oświetla ziemię.

1912

Tłum. Irena Piotrowska


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 3,00 out of 5)

Wiersz Zszarzał na niebie błękit emalii - Achmatowa Anna
«