Polska poezja

Wiersze po polsku



Gdy szron

Gdy szron potem trawkę zwarzy,

Zmarszczy listki suche,

Coś ojcowie radzą starzy,

Jak wydać dziewuchę.

Gdy w cieplejsze ciągną światy

Wędrowne bociany,

Wraca z niczym z ojców chaty

Chłopiec ukochany.

Gdy upadną pierwsze śniegi,

Dziewczyna rozpacza,

Bo przychodzą na przeszpiegi

Swaty od bogacza.

Gdy nastaje dzionek krótki,

Trzaska jeździec z bicza,

Ojciec wnosi kielich wódki,

Zięcia grosz oblicza.

Gdy zmrożone staną rzeki,

Ścięte w grube lody,

Z ciężkim sercem w świat daleki

Rusza chłopiec młody.

Gdy pod śniegiem dyszą sioła,

Smutnie wrona kracze,

W ślubnym wianku do kościoła

Dziewczę, jadąc, płacze.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Gdy szron - Adam Asnyk
«