Polska poezja

Wiersze po polsku



Upojenie

A nigdy życia mrok i lód

Nie da ci, łowcze żywych snów,

Takich królewskich zjaw i złud,

Jak te, co idą z winnych krzów.

Jasnowidzenia jest w nich cud –

I cisza wielka jest – i ów

Potęgi nadczłowieczej nów –

I pieszczot ukojony głód.

Nimf niewidzialnych lekki tan,

Stolice pełne białych wież –

Złotem szumiący żyzny łan –

Moc – ponad nędzę ludzkich rzesz:

Da ci ognisty wina dzban,

Da ci perlisty wina kierz!


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Upojenie - Antoni Lange
 »