Klasa

Te chłopaki naprawdę maja klasę

Powinno się zamieniać w królów

Staruszków

Którzy skręcają papierosy

W pokojach tak małych

Ze rozpoznaje się

Pojedynczy cień;

Dla nich

Wszystko odeszło

Jak światło pod

Drzwiami

Mimo to

Rozpoznają i

Znoszą te pustkę;

Okpieni i pobici do

Cna

Czekają na śmierć

Z umiarkowana cierpliwością

Matki uczącej dziecko

Jeść;

Dla nich wszystko

Odeszło

Jak róża w gębie

Wieprza

Na pewno właśnie tak

Wyglądały

Płonące miasta.

Ale te chłopaki

Trzęsą się z miłości

Jak śmieciarki

I jak Lorca

Podnoszą się

Z ziemi

Z jeszcze jednym wierszem,

Powstają ja

Łazarz aby

Oglądać

Jeszcze żywe kobiety

A potem

Spić się

Schlać się

Aż wszystko

Tak smutno

Rozpadnie się

Jeszcze raz.