Polska poezja

Wiersze po polsku



Pomyłka

Sądziłem, że to wszystko jest przygotowaniem

Żeby nauczyć się wreszcie umierać.

Ranki i zmierzchy, w trawach pod jaworem

Laura śpiąca bez majtek na wezgłowiu z malin,

Kiedy Filon, szczęśliwy, myje się w strumieniu,

Ranki i lata. Każda szklanka wina,

Laura i morze, ląd i archipelag,

Zbliżają nas, wierzyłem, do jednego celu,

Powinny być użyte z myślą o tym celu.

Ale paralityk na mojej ulicy,

Którego razem z krzesłem przesuwają

Z cienia na słońce i ze słońca w cień,

Patrzy na kota, liść i nikiel auta

Bełkocząc jedno: „Beau temps, beau temps”.

I niewątpliwie piękny mamy czas,

Jak długo jeszcze w ogole jest czasem.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 3,00 out of 5)

Wiersz Pomyłka - Czesław Miłosz