Świat widzialny

Mijają lata, burą ścianę pałacu przecina
pęknięcie, ślepa szwaczka przetyka wreszcie koniec nici
przez złote uszko, wychudzona Święta Rodzina
o milimetr przybliża się do egipskiej granicy.
Świat widzialny dostarcza codziennej rozrywki
większości żywych. Jasnym, choć postronnym światłem
zalane ulice. Astronom co noc skrupulatnie
podlicza napiwki.

Tracę już pamięć gdzie i o jakiej porze
rozegrało się takie czy inne zdarzenie
tydzień temu, wczoraj, w parku, w powietrzu, w wodzie
ze mną – czy beze mnie?
A i samo zdarzenie (powiedzmy – eksplozja
babski fałsz, rozruch pieca, powódź, zakrzep w żyle)
nic nie pamięta i nigdy nie pozna
ani mnie, ani innych, którzy je przeżyli.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Podobne wiersze:

ZBYT NAM CIĄŻY ŚWIAT Zbytnio nam ciąży świat; o każdej porze, Biorąc czy dając, tracimy coś z siebie; Prrzyroda rzadko słuzy nam w potrzebie; […]...

W porze, gdy kwiaty i liście świat rodzi COMPIUTA DONZELLA (XIII w.) A la stagion che ‚l mondo foglia e fiora… A la stagion che ‚l mondo foglia […]...

Świat zepsuty Wolno szaleć młodzieży, wolno starym zwodzić, Wolno sie na czas żenić, wolno i rozwodzić, Godzi się kraść ojczyznę, łatwą i […]...

Obmyślam świat Obmyślam świat, wydanie drugie, wydanie drugie, poprawione, idiotom na śmiech, melancholikom na płacz, łysym na grzebień, psom na buty. Oto […]...

Bałem się Bałem się oczy słabną – nie będę mógł czytać Pamięć tracę – pisać nie potrafię Drżałem jak obora którą wiatr […]...

Dolina Biebrzy To miejsce oddycha inaczej. Rzeka, jak wywinięty zaskroniec, zmusza do przystawania. Znam zapach świeżo skoszonej trawy, ale tu gryzie nozdrza […]...

ŚWIAT Głębokie kliny ulic noc dzień światła pokotem lamp kule smugi w okien kwadratach chodzą kołem zaklętym witryn sklepowych roty świetlisty […]...

GDY PRZYJDZIE MI TEN ŚWIAT PORZUCIĆ 1. Gdy przyjdzie mi ten świat porzucić, na jakąż nutę będę nucić melodię zgonu mą wyprawną? Rzuciłem przecież go już […]...

Przez świat idące nawoływanie zakochaj się we mnie ja się odwzajemnię wczepimy się w siebie bez tchu i bez-dennie ja w tobie się skryję […]...

Przez świat idące nawoływanie Przez świat idące nawoływanie zakochaj się we mnie ja się odwzajemnię wczepimy się w siebie bez tchu i bez-dennie ja […]...

W zaklęty ducha świat „Powiedz, Kasieńko, gdzie pędzisz tak bez tchu?” – „Spieszę w czarowne kraje, Śnione od wielu lat, W mistyczne święte gaje, […]...

290. Taki to świat ten! Teraz mnie znów cieszy Taki to świat ten! Teraz mnie znów cieszy, Co mnie bolało. I zdołałem pojąć, Żem cierpiał po to, abym już […]...

Ta siła, która przez zielony lont prze kwiaty Ta siła, która przez zielony lont prze kwiaty Ta siła, która przez zielony lont prze kwiaty, Prze mój zielony wiek; […]...

Mojemu sercu w Palestynie Bezlitośnie mijają dni, miesiące, lata… Może się tylko śni inna część świata, może to jedna ze złud, co mnie uśmierca: […]...

Słówka Gdy coś mnie nadto wzruszy Lub serce mi podrażni Chowam sie aż po uszy Do swojej wyobraźni. Tam o każdziutkiej […]...

Monotonia Za jednym dniem drugi dzień – koleją jednostajną – nadchodzi i przemija, tej samej treści, barwy. I zdarzą się, i […]...

Świat był w twarzy ukochanej Świat był w twarzy ukochanej – ale nagle wylał się, wypłynął: świat jest z zewnątrz, świat nie do objęcia. Czemu […]...

W blaskach zachodu pożółkł świat W blaskach zachodu pożółkł świat, Czule kwietniowy chłód się skrada. Spóźniłeś się o tyle lat, A jednak jestem tobie rada. […]...

A gdyby usnął świat na wieczne wieki – A gdyby usnął świat na wieczne wieki, Nie zlękłabyś się, duszo, tej martwoty?… – Gdybyś ty czuwał przy mnie, […]...

Grudniowy wieczór Oto nadchodzę ja niewidzialny człowiek, może zatrudniony przez wielką Pamięć żeby żyć właśnie teraz. I przejeżdżam obok nieczynnego, białego kościoła […]...

Wczoraj pisałam wiersze Wczoraj pisałam wiersze Tak jak dziś rozdaję pocałunki Moje pocałunki potaniały Wiersze są coraz rzadsze Wiersze piszę już tylko wtedy […]...

Świat sen Smutny, jaki smutny człowiek uśpiony w zdarzeniach, w zdarzeniach prawdziwych. Jakbyś kreślił kółko na piasku, a w dębów cienie jak […]...

Świat Na początku jest moja głowa w moich rękach. Następnie z tego miejsca rozchodzą się koła. Koło stół kwadratowy. Koło pokój. […]...

Ten świat Okazuje się, że to było nieporozumienie. Dosłownie wzięto, co było tylko próbą. Rzeki zaraz wrócą do swoich początków, Wiatr ustanie […]...

Świat Bóg się ukrył dlatego by świat było widać Gdyby się ukazał to sam byłby tylko Kto by śmiał przy nim […]...

Świat obok Na wybrzeżu uduszonym przez płynące drzewa w obrzeżach dymi zmierzchu niebieski opar i alejami przechodzi śpiewny, wielki cień zgubionego w […]...

Świat jak mydlana bania Świat jak mydlana bania, na słomce wisząc Bożej, drży, chwieje się i kłania, kręcąc się w barwach zorzy. Potrącił o […]...

Umrzeć, bracia, za świat Siedzimy w żółtym reflektorze okna, umierają za nas na frontach literatury i wojny. Godzina snu przybliża się i czekamy tylko […]...

W stylu Horacego Nieś się, stateczku, przez fale złudne, Łopoczą żagle jak zmięte ruble. Z ładowni słychać skowyt republik. Skrzypienie burty. Trzeszczy w […]...

Świat jest ładny to bezsilność uszminkowała świat do fotografii śnieg upudrował kiełki konwalii i drzewa mają wygięte rzęsy prześwietlone okrągłym księżycem – świat […]...