Polska poezja

Wiersze po polsku



Sen

Tyś umarł? nie wiem, lecz się zbudziłem ze łzami
i jeszcze grają chóry tych anielskich lutni
i moje serce, jakby fala, łka mi
i słyszę – cicho szepcą Twoi ucznie smutni.

Czytałem księgę w prześwietlonych zbożach –
kronikę Twoich męczarń i Twych bólów świętych –
wtem, jakby światy mi roztęczyły się w oczach
i jakby kwiaty szumią w stepach wniebowziętych:
tak-żeś się cieszył, gasnąc – tak radował w Panu,
konając – i czułem ból Twojego ciała
i dusza moja – ach, gorzko płakała,
żeś jej tam nie wziął – jak kłos zżęty z łanu
i rzucony na drogę pod żelazne koła
w pył…

Mikołajowi N. w
Kriestowozdwiżeńsku.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Sen - Tadeusz Miciński