Co z tego? / What then?
His chosen comrades thought at school
He must grow a famous man;
He thought the same and lived by rule,
All his twenties crammed with toil;
‚What then?’ sang Plato’s ghost. ‚What then?’
Everything he wrote was read,
After certain years he won
Sufficient money for his need,
Friends that have been friends indeed;
‚What then?’ sang Plato’s ghost. ‚What then?’
All his happier dreams came true –
A small old house, wife, daughter, son,
Grounds where plum and cabbage grew,
poets and Wits about him drew;
‚What then.?’ sang Plato’s ghost. ‚What then?’
The work is done,’ grown old he thought,
‚According to my boyish plan;
Let the fools rage, I swerved in naught,
Something to perfection brought’;
But louder sang that ghost, ‚What then?’
*
Że będzie sławny, o tym wiedziano już w szkole:
Dla współuczniów był więcej niż zwykłym kolegą;
Więc cel sobie wytyczył i wytężał wolę,
Młodzieńcze lata spędził w znoju i mozole;
„Co z tego? – duch Platona zaśpiewał. – Co z tego?”
Książki, które napisał, znikały spod lady,
Po iluś latach zdobył bez trudu większego
Dość pieniędzy, by co dzień móc jadać obiady,
I przyjaciół w potrzebie nie skąpiących rady;
„Co z tego? – duch Platona zaśpiewał. – Co z tego?”
Spełnił mu się nareszcie każdy sen szczęśliwy –
Miał żonę, córkę, syna, dom i ptaków świergot
W ogródku, gdzie mógł sadzić kapustę i śliwy,
Wokół siebie – poetów orszak hałaśliwy;
„Co z tego? – duch Platona zaśpiewał. – Co z tego?”
„Spełniłem swe zadanie – pomyślał na starość. –
Zgodnie z dziecinnym planem całe życie zbiegło;
Choć głupcy się wściekali, wykazałem stałość
I w czymś tam osiągnąłem przecież doskonałość”;
Ale duch jeszcze głośniej zaśpiewał: „Co z tego?”
(2 votes, average: 4,00 out of 5)