Polska poezja

Wiersze po polsku



Gdy nas w ciemności otaczają wszędzie

Gdy nas ciemności otaczają wszędzie,

W swej zacieśnionej zatrzymując sieci,

Wzrok nasz nie sięga za drogi krawędzie

I nie pytamy: Co za nią? jak dzieci.

Lecz niech kto światło na drodze roznieci

To, choć wzrok szerszy widnokrąg posiędzie,

Dokoła miejsca, które blask oświeci,

Otchłań ciemności jeszcze większą będzie.

Wraz z blaskiem wiedzy zdobytej płomienia,

W miarę, jak widzeń krąg się rozprzestrzenia,

Wciąż obszar mroków nieprzebytych rośnie…

I to, co dostrzec możemy, jest niczym

Przed tym nieznanym, skrytym, tajemniczym,

Co nam mrok wieczny zasłania zazdrośnie.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 3,00 out of 5)

Wiersz Gdy nas w ciemności otaczają wszędzie - Adam Asnyk
 »