Życie jest nudne, przyjaciele. Tak mówić nie należy (z cyklu piosenki przyśnione, 14)
Życie jest nudne, przyjaciele. Tak mówić nie należy.
Bądź co bądź, niebo błyska, wielkie morze dyszy tęsknotą,
nam też coś zabłyśnie albo se tęsknie westchniemy,
a poza tym matka pouczała mnie, jak byłem mały
(i to nie raz):” Samo przyznanie się, że ci nudno,
oznacza, że nie masz w sobie
Życia Wewnętrznego”. Dochodzę teraz do wniosku, że nie mam
w sobie Życia Wewnętrznego, bo nudzę się na potęgę.
Nudzą mnie ludzie,
nudzi mnie literatura szczególnie wielka literatura,
nudzi mnie Henry, z tymi jego przejściami &; rozterkami
achillesowo fatalnymi,
i z tą sympatią dla ludzi i mężnej sztuki, co mnie osobiście nudzi.
I niezmącony spokój wzgórz &; gin – wszystko wygląda na wściekłe nudy
i jakoś tak się stało że pies
zabrał się stąd, on sam &; jego ogon, i to dość daleko
w góry, w morze albo w niebo, pozostawiając
po sobie: mnie, merdnięcie.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)