Polska poezja

Wiersze po polsku



Krzyż i dziecko

– Ojcze mój! Twa łódź
Wprost na most płynie-
Maszt uderzy!…wróć…
Lub wszystko zginie.

Patrz! Jaki tam krzyż,
Krzyż niebezpieczny…
Maszt się niesie w-zwyż,
Most mu poprzeczny-

– Synku! Trwogi zbądź!
To znak-zbawienia;
Płyńmy! Bądź co bądź-
Patrz jak? się zmienia…

*

Oto – wszerz i w-zwyż
Wszystko, toż samo.
– Gdzież się podział krzyż?

*

– Stał nam się bramą.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Krzyż i dziecko - Cyprian Kamil Norwid