Kiedy jej ręce obejmowały świat

Były miękkie i gładkie

Jak wnętrze kwiatu

To był świat zapachu

I wałęsały się po nim

Ludzkie pszczoły o stadnym instynkcie

Codzienny miód

Wchłaniające

Dzisiaj jej ręce

Przypominają śmierć kwiatu

Suche

I puste

Odchodzą w głąb siebie

Ubywają ze świata