Kiedyś przyjdzie wielkie pogodzenie

Z półką na książki

Z obrazem

(światło elektryczne – maleńki cud wyobraźni)

Kiedyś przyjdzie wielkie zaspokojenie

Głodu rąk i nóg

(moje stopy jeszcze ciągle bezczynne

Po kostki zanurzone w filozofii)

I będzie cisza tak wielka

Jak gdyby we wszystkich orkiestrach

Umarły bębny

Na anewryzm gwałtownego serca