Ona nosi imię wysokiego słonecznika

Który zakochany bardzo

Odwraca wniebowziętą głowę

Z tysiącem złotawych źrenic

W szerokie liście

Rojem pszczół

Opada słońce

Więc dźwięczy

Słonecznik

W niebiesko rzucony

Złoto

A Van Gogh – który

Istniał tylko w wyobraźni aniołów

Sadzi go na płótnie

I przykazuje świecić