Polska poezja

Wiersze po polsku



Moja dusza

Moja dusza

Moja dusza jest łąką chaotycznych kwieci –
Czasem nęcą ją gwiazdy, czasem usta świeże,
A czasem księżycowe ściele sobie leże
I z niego w wir życiowych rzuca się zamieci.

Moja dusza jest pieśnią lat długich stuleci –
Czasem rzewna jak święte prababek pacierze,
Czasem myślą goniąca mord, krew i grabieże,
Jak rumak bezwędzidlny rozhukany leci.

Tej duszy śnią się święte lub kurtyzany –
Dym kadzideł, skąpany w bachicznej wonności –
I wówczas jej weselne śpiewają peany,

Że Rozkoszy potęgą świat powstał z nicości…
Lecz niebawem pokutna, znowu w prochu leży
I z żalu na twarz padłszy – w Niebo jasne wierzy.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Moja dusza - Kazimiera Zawistowska