Polska poezja

Wiersze po polsku



XII

Przekląć, zapomnieć — i nigdy już więcej

Myślą nie wrócić!….Dosyć miałem krzyży

I dosyć cierni — żyłem jak straceńcy….

Nim w zdrój zdążyłem spojrzeć czysty, świeży:

W zgniłe, cuchnące spojrzałem bezedno —

I dzisiaj tylko mam pragnienie jedno:

Przekląć, zapomnieć!….


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz XII - Kazimierz Przerwa-Tetmajer