Dziś, jak i wczoraj, przemknął czas smutnie

Dziś, jak i wczoraj, przemknął czas smutnie,
Jałowo, niby pusty wiatr jesienny,
Co wonny ogród obdziera okrutnie.

A stan goryczy ten trwa, wciąż niezmienny,
Od dawien dawna już!… Jestem w żałobie…
I oto piszę wyraz “Bezimienny”

Na progu życia swego, jak na grobie.

(Węglem smutku i zgryzoty – XI)

(1 votes, average: 5.00 out of 5)