Wigilia

Na chwilę zamilknie

Kto przez cały rok ryczał jak wół

W stajence

Odzyska wzrok

Kto z gniewu był ślepy

Spojrzy na innych

Kto zapatrzony był w siebie

Syn marnotrawny do domu powróci

Kto był mędrcem poczuje się głupim

I niejednemu łza

Zaświeci na policzku

Jak gwiazda betlejemska

– tak nas to Dzieciątko odmienia

I jest w tym prawda niepojeta

Ranimy się przez cały rok

Kochamy od święta.