Domówienie

A ona jeszcze nie wie, że piszę o śmierci.

Ona się jeszcze łudzi, że piszę tu o niej

Albo innych kobietach. Jeżeli poczuje

Zapach innej kobiety — zrobi awanturę,

Ale zrozumie. Nie zrozumie śmierci,

Bo ona jeszcze śmierci nie rozumie.

Bo ona jeszcze nie dowierza, że śmierć

Mi dyktuje. Woli pomyśleć — lenistwo.

Zgubiłem pióro. Urząd podatkowy.

Kara za brak biletu. Nie spłacona rata.

Potrzeba samotności. Alkohol. Wycieczki

Do wanny. Wszystko to — to znaki.

Czy ona się nie dowie, że piszę o śmierci?

Czy ona się ni dowie, że jeśli zastygam

— to uczę się? Bo nie być jest trudniejsze niż

Nie mieć. Czy nie wie, że jeśli się śmieję

— śmieję się przeciw? W poprzednich wydaniach Nazywałem ją ona a teraz już nie chcę.