Polska poezja

Wiersze po polsku



Misterium

Po cichym drzewie jak po dużym smyku
Skrobie się żagiel grubej ćmy –
Już noc. Już szumią w twoim pokoiku
Białe i srebrne sny.

Siedząc nad tobą, z twarzą za oknami,
Odprawiam pacierz za dawno umarłych,
A oni piją wiatr z mojej wargi
I poruszają skrzydłami…


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Misterium - Stanisław Grochowiak