Polska poezja

Wiersze po polsku



III Współczesny

Tak jestem szczęśliw, jak Chrystus nad krzyżem –
a tak samotny, jak duch, kiedy tworzy;
a tak na drodze – jak archanioł boży –
a tak ogromny – jakby grany śpiżem!
Z rąk moich płyną ziemi utworzenia,
choć jedna tylko gwiazda w mroku ze mną…
Wmyślony jestem w górę mych świateł tajemną,
gdzie mówią wokół Bracia wśród milczenia.
Jestem zaiste Moczar niepojęty
i życie moje – to czartów bezdroże;
jestem Czarodziej w lasach, trochę święty,
i z pni prawiecznych wydobywam zorze.
Mam ja wyklętą mądrość niewidomą –
me imię jest: omnis Homo!


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 3,50 out of 5)

Wiersz III Współczesny - Tadeusz Miciński