Wzburzona medytacja

Podobne wiersze:

1. Burzenie Burze dzień cały. Cały dzień zburzony. Zbudzony burzą, burzą oburzony twój człowiek jest. Przez cały dzień mu niebo robi fotografie. […]...
2. Światło się wdziera Za oknem długie zwierzę wiosny przezroczysty latawiec blasku słonecznego przelewa się jak kolejka podmiejska bez końca – nawet nie zdołaliśmy […]...
3. Rozmowa Z kim ja rozmawiam w gwiazdy zapatrzony? Z siłą, co kiedyś gwiazdy postrąca, Co przejdzie Wszechświat, jak burza niszcząca, Miecąc […]...
4. A kto te oczy widział A kto te oczy widział – zapomnieć nie może! O fale – skąd wy macie taki blask zielony, Jak ten, […]...
5. Bogowie Zmarli LEOPOLD STAFF – BOGOWIE ZMARLI Moc zbudziła w nim butę i dumny gniew wraży, Iż nie ścierpiał nad sobą dłoni […]...
6. UPOMINEK Targałem więzy… Ale w piersiach skrycie Luby twój obraz piastuję; Jak blade czasów szczęśliwych odbicie, Ten obraz duszę raduje. Gdy […]...
7. Chata Marconiego Małe jest i czujne jak latarnia morska, To czyste miejsce bez śladów dzieciństwa, Jak gdyby morze przemówiło w tobie, A […]...
8. Wilno odnalezione Podniosłem cię ponad Trzykrzyską Górę… Powoli odwracasz twarz od lustra Wilejki. Z pomiędzy krzyżujących się linii światła i ciemności przenicowuję […]...
9. Do swego królestwa W krąg ogromnych kamieni, rozrzuconych niczym ruiny pałacu, Który nie istniał nigdzie poza spragnionym sercem dziecka; W krąg tych głazów […]...
10. MYSLI PONAD GROBAMI / NA OSTROłECKIM CMENTARZU WIESłAW JANUSZ MIKULSKI (ur.1959) z cyklu „Bukiety snów” MYŚLI PONAD GROBAMI NA OSTROŁĘCKIM CMENTARZU oczy są kruche jak ziemia dłoni […]...
11. Powrozy Kobieta, kiedy się z nią żegnasz, I śmierć, gdy cię przyjmuje, Mówią to samo – musisz iść Nad pogrążonym w […]...
12. Złoto Tygrysów – Morze Morze. Młode morze. Morze, po którym Tułał się Odys i ów kupiec śmiały, Którego ludy Islamu przezwały Sindbadem Żeglarzem. Morze […]...
13. „Moesta Et Errabunda” Agato, czy twe serce kiedyś uleciało Ponad czarny ocean niezmiernego miasta Ku innym oceanom, gdzie tryska wspaniałość Jak dziewictwo głęboka, […]...
14. Ludzie – kleksy Coś tu nie gra. Przed chwilą Były drgania, „wibracje”. Krzak się ocierał korą o niebo. Nieszczęsne zarośla miały zapach petardy, […]...
15. Biesy Pędzą chmury, walą chmury, Niewidomie księżyc mży, Na śnieg lotny prósząc z góry; Mętne niebo, mętne mgły. Jadę, jadę w […]...
16. Umysł to starożytna i sławna stolica Umysł to miasto jak Londyn Zadymiony i ludny; to stolica Jak Rzym, zrujnowany i wieczny, Zasobny w pomniki, których nikt […]...
17. Zielony dzień Zielony dzień w gęstwinie szumiał I pęczniał wonią mchów i traw, I cień już cieniem być nie umiał, I niewidzialnie […]...
18. Going to Heaven! Do nieba idę! Nie wiem – na kiedy, nie pytajcie, proszę was, kędy. Nawet bym nie wiedziała, jak odpowiedzieć bez […]...
19. Powiedzieli burza Powiedzieli burza pisałem wiersz Coś przekreśliłem powiedzieli przewraca drzewa w górach Stawiałem wykrzyknik piorun uderzył w las Powiedzieli burza pisałem...
20. Pocóź jechać do Turcji Kule z puchu wśród trawy błyskają jak świeczki, i ogród drży marzeniem od haszyszu chorem. Pocóź jechać do Turcji – […]...
21. Piersi królowej utoczone z drewna Ręce królowej posmarowane smalcem Uszy królowej pozatykane watą W ustach królowej sztuczna szczęka z gipsu Piersi królowej utoczone z drewna […]...
22. Sonety do Orfeusza – XIX Choć jak obłoki nietrwałe zmienia się prędko świat, wszystko, co doskonałe, wraca do dawnych lat. Nad zmianą czasów i dróg […]...
23. PAMIĘCI ZNIKNIONEGO Gdzie czerwona kalina styka się z niebem słodko szumiąca wiotka jest jasno u kaliny zamyślona dziewczyna jak piękna niewiele takich […]...
24. Na Czorsztynie Oj, zatęsknił Czorsztyn biały Na samotnej skale, Oj, wypuścił wzrok jak strzały Przez Dunajca fale Tam, na brzegu, jak dziewica […]...
25. Symbole III (Po zachodzie słońc krwawych…) Po zachodzie słońc krwawych, kiedy noc przepastną Ciemnością świat ogarnia, niech tylko się pali Jedna jedyna lampa; inne, niechaj zgasną! […]...
26. Z erotyków Że ciebie kocham, wiedzą o tym ptaki, Bom się przed małym słowikiem użalał; Już żartowały ze mnie drwiące szpaki: Czyś […]...
27. Miasteczko W dzień są owoce i morze, w nocy gwiazdy i morze. Ulica di Fiori to stołek wesołych kolorów. Południe. Słonce […]...
28. Sonet CVI To morze, piaski i skały straszliwe Z mymi kłopoty podobieństwo mają: Bo te nie różną liczbę we mnie dają, Jak […]...
29. Śpiew murów Nocą, gdy miasto odpłynie w sen trzeci, a niebo czarną przewiąże się chmurą, wstań bezszelestnie, jak czynią to dzieci, i […]...
30. Do poezji Poezjo, jeżeli zawiniłem, za twój biorąc głos Ten ze mnie powstający głos bólu, głos ludzki, Przebacz, do poplątanych skarg tak […]...
31. Wierszyk do wiosennego sztambucha Ptaki cieszą się jak jasna cholera słońce pisze pierwsze miłosne listy na drzewach otwierają się we wszystkie strony okna dali […]...
32. O radości Nad cichą, błękitną wodą niebo błękitne i ciche. Zaszumiało zielono, młodo, powiał niebem zielony wicher! Gdzieżeś, szalony, zielony, nad jakimi […]...
33. Wyspa umarłych Wyspa umarłych… Nagie, strome skały, wkoło dalekie, nieskończone morze, gaj cyprysowy, ciszą skamieniały, spokój wód wieczny… Bóg śmierci posępny duszom […]...
34. Czas O morze Czasu! Morze niezgłębione, W którym falują lata – twoje wody Są w swych odmętach od łez ludzkich słone! […]...
35. Octavio Paz – Pisane zielonym atramentem Zielony atrament tworzy ogrody, lasy, łuki, Listowie gdzie śpiewają litery, słowa co są drzewami, frazy zielone konstelacje. Niech moje słowa […]...
36. Warstwy Z pętli latarń jak wzrok ku tobie oderwać? Oto miasto umarłe od żalu. Ulicą przechodzi ślepy pies dozorcy, a różowe […]...
37. Podczas burzy Dołem – wicher ciężkie chmury niesie, O skaliste roztrąca urwiska; Burza huczy po sczerniałym lesie I gromami w głąb wąwozów […]...
38. Bieg Radosny mój bieg po ciemnych parkach jesienią, Kiedy na ścieżkach igliwie albo szelest liści, I polany pod dębami pustoszeją, Gasną […]...
39. 24 grudnia Wrócił do domu. Stanął u podnóża schodów. Pomyślał: oto właśnie wróciłem do domu. Zmęczony każdą przeszłą chaotyczną podróżą, tymczasowścią poduszek, […]...
40. Liryczna Tu łapy jodeł drżą na wietrze, tu ptaki szczebiocą trwożnie – żyjesz w zaczarowanym, dzikim lesie, stąd uciec już nie […]...