Polska poezja

Wiersze po polsku



W zachwycie i grozie

Moja córka, moja córka umarła!…
Jak sercu powiedzieć: nie płacz,
kiedy rozpacz serce przeżarła,
a to serce wyrwać i zdeptać.

Moja córka… Ach! żadnej kochance
nie mówiłem tak siebie do dna
Jak Ance…
A była mi ona podobna

do świata, który się stawał
w zachwycie i grozie,
a jam serce gorące podawał
na mrozie

Anka, 1956


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz W zachwycie i grozie - Władysław Broniewski