Żyć nauczyłam się prosto i mądrze

Żyć nauczyłam się prosto i mądrze,

Patrzeć na niebo, modlić się do Boga

I długo, długo chodzić o wieczorze,

By niepotrzebna ustąpiła trwoga.

Kiedy w wąwozie łopuch drży na wietrze,

Dygoce jarzębina drobnym ciałem,

Układam wtedy swe wesołe wiersze

O życiu płonnym – płonnym i wspaniałym.

Do domu wracam. Liże moje dłonie

Puszysty kocur, sierść przymilnie zjeża.

W tartaku za jeziorem zorzą płonie

Ze świeżych belek ustawiona wieża.

Jedynie z rzadka rozdzierając ciszę,

Bocian na dachu wrzaśnie czy zapłacze.

I zdaje się, że nawet nie usłyszę

Jeżeli ty do drzwi mych zakołaczesz.

1912

Tłum. Wiktor Woroszylski

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Podobne wiersze:

Pole niczyje Pamięci Marianny Bocian Jakie mi pole uczyniło pustki, że w nim tyle miejsca odłożonego na czarną godzinę? Aż po horyzont […]...
Ultima Thule I Mity Radosną Cię ujrzałem w cichym, winogradnym domu wśród kwiatów i drzew, kiedy wieczorność rumiana przypływa ze stepu… Wśród […]...
Granitowa wieża Wieża z granitu nam przeszkadza, Zasłania widok tu i tam – – Niech więc się zejdzie tłum i władza, Niech […]...
Nad brzegiem Żwirem brzegu idąc ponad rzeką, Przystanąłem nagle jak przykuty. Zmarłe szczęście błysnęło wspomnieniem I przez setną część żyło minuty. Niebo […]...
Ona Księżyc wśród białych chmurek, którymi wiatr miota, Światła zmienne, płochliwe wywołując tony; Oceanu nęcąca, mistyczna ciemnota; Zorza, co wzrok olśniewa […]...
Ta trawa, której nikt nie kosi Ta trawa, której nikt nie kosi, ta woda, której nikt nie pije, nikomu nie pachnące kwiaty — — oh! tam […]...
Zorza Zaświeciła ranna zorza nad uśpioną ziemią, w której skarby niewidziane, niesłyszane drzemią. Zaświeciła ranna zorza, a jej skry promienne rozlewają […]...
Bocian Tłumaczył raz tatuś Małgosi, Że dzieci bocian przynosi. Małgosia – dziewczynka cwana, Chciała zobaczyć bociana. Znalazła, zwierza się ojcu, A […]...
Zapłonęła Zapłonęła, zagorzała Jutrzenka na niebie; Wschodzi słonko, wschodzi złote, Ale nie dla ciebie… W pole, w pole, po padole Buja […]...
Jak źle Jezu czemu przychodzisz Ciemno Czarny bocian rąbnął łapą białego Głowa tępa jak drewno Widzisz Jeśli jest noc musi być dzień […]...
Wieża Wieża ma pięćdziesiąt łokci w dół i tyleż w niebo. W lochu pod wieżą siedzi człowiek. Król przywiązał go do […]...
Narzeczona Wołaj mnie, lub, wołaj, ciszę zlam! Nie zwól w oknie tak długo stac mojej nadziei. W platanów starej alei wieczoru […]...
Nieobecność I Tak długa twoja nieobecność Na jednej strunie grany temat Usypia wymyślona wieczność I zapominam, że cię nie ma I tak […]...
Bocian i jeleń Bocian, miasta mieszkaniec, mówił jeleniowi: „Ty kunsztu lekarstw nie znasz”. Jeleń mu odpowié: „Prawdę mówisz, bocianie, lekarstw nie rozumiem, Ale […]...
Śmiech Klatka była tak długo zamknięta aż wylągł się w niej ptak ptak tak długo milczał aż klatka otwarła się rdzewiejąc […]...
Dobra pieśń Ponieważ brzask się zwiększa, ponieważ zorza już płonie, Ponieważ nadzieja, która tak długo ode mnie stroniła, Raczyła znów przyjść do […]...
Ja Myślenie to konieczność. To mus, to konieczność! Myślę… O, ale nie uciekniesz, nie uciekniesz, chwycę ci wszędzie. Gdybym miał mózg […]...
Niewidomy chłopczyk Mów mi, mamo ukochana, Jak się wiosną łąka kwieci? Jak to zorza płonie z rana? Jak to ludziom słońce świeci? […]...
Wiersz dydaktyczny Niewinny bocian co połyka żabę Skowronek co po muchę jak po bułkę leci Niewinna sroka co morduje dzieci Nieświadomy nie […]...
Uratowani Ratuje od rozpaczy woły składane w ofierze Cielaka co na ołtarz śmierć w ogonie wlecze Wróble co rozgłaszają dowcipy po […]...
Lustro Jestem srebrne i dokładne. Nie mam uprzedzeń. Cokolwiek widzę połykam natychmiast Takie, Jak to jest, niezamglone ani miłością, ani nienawiścią. […]...
Gdybym był krzakiem świeżych, najczerwieńszych róż Gdybym był krzakiem świeżych, najczerwieńszych róż, (A umieją one świeże być! Czerwone!) Ty – oczy tylko (tak jak umiesz) zmruż, […]...
Zakochani Wicher chmury rozwiesza, szumi zapachami, park utonął w jeziorze, drzewa w wodzie milczą. Róża półmrok fiołkowy białą farbą plami, pies […]...
Konik polny i świerszcz Poezja ziemi nigdy nie zaginie: Gdy ptakom blasków jesiennych ulewa Każe się schronić w lubym cieniu drzewa, Śród żywopłotu pieśń […]...
Pieśń Indian – * * * (Jedynie spać przyszliśmy…) Jedynie spać przyszliśmy, jedynie śnić przyszliśmy: nie jest prawdą, nieprawdą jest, że przyszliśmy na ziemię, żeby żyć. W trawę wiosenną […]...
Gdybyś ty była Gdybyś ty była szklannym jeziorem, patrzałbym w toń twą przez całe życie; gdybyś ty była zielonym borem, słuchałbym szumu twego […]...
Pejzaż polski – liryczny Odmówiłem cię w skrzydłach husarii pod murami wiednia. Pod wieżą mariacką stać tak długo będę, aż dźwięk trąbki jasny przeniesie […]...
Gdybyś ty była szklannym jeziorem Gdybyś ty była szklannym jeziorem patrzałbym w toń twą przez całe życie; gdybyś ty była zielonym borem słuchałbym szumu twego […]...
Erotyki Ten, który mienie swoje gwiaździste roztrwania Na płaszcze róż czerwonych, lilij białosinych, Ten mnie ozdobił w chwili naszego spotkania W […]...
Ciemność Ty skarżysz się na ciemność mojej mowy; – Czy też świecę zapalałeś sam? Czy sługa ci zawsze niósł pokojowy Światłość?… […]...
Pokolenia Są różne tragedie I pokolenia różnie tragiczne Najbardziej wzruszają ci Którzy padli w ogniu i dymie Unosząc patetycznie dłoń Wypełnionią […]...
Śpi obok mała krucha istotka *** Śpi obok mała krucha istotka A oddech Jej ważniejszy dla mnie jest Niż południowy wiatr niespodziany Niż księżyc Niż […]...
Degradacja Wysokie wyobrażenia o sobie zostają poniżone spojrzeniem w lustro, niemocą starości, wstrzymywaniem oddechu w nadziei, że ból nie powróci. Niewyczerpana […]...
Pielgrzym 1 Nad stanami jest i s t a n ó w – s t a n, Jako wieża nad płaskie […]...
Za mała Litanio loretańska Nie mów tylko o Matce Boskiej dorosłej Żeby być Królową Trzeba być królewną Żeby być Wieżą Dawida Trzeba […]...
Bocian Mój mości bocianie, Co kroczysz na łanie, Jak mędrzec poważnie, miarowo: Bujałeś po świecie, Więc powiedz mi przecie, Coś zdobył […]...
Rozmowa pomiędzy ruinami Dumnie kroczysz przez ganek mojego eleganckiego domu Z dziką furią, niepokojącymi owocowymi wiankami I bajecznymi lutniami i pawiami, rozdzierając sieć […]...
Bez tytułu O ty dziadku, mój druhu serdeczny, Coś tak długo mówił do obrazu, A zaś obraz (och, symbolu wieczny) Nić do […]...
Pamięci Szopena Szumiały mu nasze wierzby i nasze topole, i ten ciężki kłos pszenicy, co ozłaca rolę. Szumiały mu cichą pieśnią zielone […]...
Szkoda! Szkoda kwiatów, które więdną W ustroni, I nikt nie zna ich barw świeżych I woni. Szkoda pereł, które leżą W […]...