Polska poezja

Wiersze po polsku



Amalia

Najpiękniejsza jako anioł z raju,
Najpiękniejsza nad wszystkie dziewica;
Wzrok jej luby jako słońce w maju,
Odstrzelone od modrych wód lica.

Pocałunek jej, ach, nektar boski!
Jako płomień gubi się w płomieniu,
Jak dwóch fletów żeniących się głoski,
Ku rajskiemu nastrojone pieniu.

Serce z sercem zbiega, zlatuje się, ściska,
Lice z licem zbiega się, drży, pali;
Dusza w duszy tonie. – Ziemia, niebo pryska,
Jak w stopionej około nas fali.

Nie masz jej! Daremnie, ach, daremnie
Myślą ścigam za pamiątek cieniem.
Nie masz jej! I wszelka rozkosz ze mnie
Jako lekki dym uszła z westchnieniem.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 4,50 out of 5)

Wiersz Amalia - Adam Mickiewicz
«