Iluminacje
Bottom
Rzeczywistość była zbyt ciężka dla
mojej bogatej natury – i znalazłem się
na koniec u swojej Pani jako wielki szaro-
niebieski ptak wzbijający się ku gzymsom
u sufitu i powłóczący skrzydłem w cie-
niach wieczoru.
U łoża z baldachimem, unoszącego jej
ukochane klejnoty i arcydzieła jej ciała,
byłem wielkim niedźwiedziem o fiole-
towych dziąsłach i sierści osiwiałej ze
zgryzoty, z oczami utkwionymi w kry-
ształach i srebrach konsoli.
Wszystko stało się ciemnością i rozja-
rzonym akwarium. Nad ranem – w wo-
jowniczy brzask czerwca – – pobiegłem
na pola, osioł, tak długo rycząc i wywi-
jając swoją krzywdą, aż nadchodzące
Sabinki przedmieścia dopadły mojej
piersi.
H
Każda potworność wymusza na Hor-
tensji okrutne gesty. Jej samotność jest
erotyczną mechaniką; jej zmęczenie –
dynamiką miłosną. Przez wiele epok
była gorliwą higieną ras pod nadzorem
dzieciństwa. Jej wrota stoją otworem
przed nędzą. Moralność współczesnych
istot odcieleśnia się tam w jej namiętno-
ści albo w jej działaniu. – O straszliwy
dreszczu niedoświadczonych kochan-
ków na krwawej ziemi, w świetlistym
wodorze! znajdźcie Hortensję.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)