Semper eadem
XL
Semper eadem
„Skąd pochodzi – pytałaś – smutek, co przysłania
Duszę, jak gorzka fala przez morze nagnana?”
– Skoro się dokonało w sercu winobrania,
Życie staje się męką. Prawda nazbyt znana.
Smutek to dziwnie prosty, codzienny, odwieczny,
Tak jak twój śmiech radosny. Więc ty radość chwytaj,
Ma piękna – ciekawości twej szkoda serdecznej;
I choć twój głos brzmi słodko – na litość, nie pytaj!
Nie mąć radości życia, niewiedzą skrzydlata,
Roześmiana jak dziecko! Silniej niźli Życie
Nieraz nas subtelnymi więzy Śmierć oplata.
Pozwól, niech się me serce pogrąży w złudzeniu:
W twych oczach mi się widzi dawnych snów odbicie
Gdy świadomość w kojącym rzęs twych drzemie cieniu!
Tłum. Bohdan Wydżga
(2 votes, average: 4,00 out of 5)