Polska poezja

Wiersze po polsku



Krawat Aleksandra Wata

Ten krawat, dziany, z grubum węzłem, w zgodzie z barwą ciemnej koszuli i marynarki tweedowej zachwycił mnie.

Był to naprawdę, wytworny pan o czarnym wąsie krótko przystrzyżonym.

Ktoś przedstawił mnie na Mazowieckiej, trochę dalej niż Ziemiańska i księgarnia Mortkowicza (jedyne miejsce w Warszawie, gdzie można było dostać moje Trzy zimy w 300 egzemplarzach).

Kto uwierzył w Opatrzność, musi widzieć Oko: Cwałuje jeździec Pamiru w różach i fioletach. Ulica Benvenue w Berkeley i Wat na tapczanie. Jego zdumienie, kiedy próbuje ogarnąć swój los. Bo skąd Wat w pritonach San Francisko, liłowyj niegr Wertyńskiego? I ja z magnetofonem. Młodzieniec z prowincji miał, okazuje się, złożyć świadectwo.

Co prawda razem przeżyliśmy tę kolację z Parandowskimi w strasznego Sylwestra 1950 roku.

Biedne Wacisko. Nacierpiał się w Kazachstanach i Tadżykistanach

Mimo tego krawata przy ulicy widm, Mazowieckiej w Warszawie.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 3,50 out of 5)

Wiersz Krawat Aleksandra Wata - Czesław Miłosz
«