Polska poezja

Wiersze po polsku



Niepostrzeżenie jak Żal (1540)

Niepostrzeżenie jak Żal
Lato się ulotniło —
Zbyt nieuchwytnie, by można
Odczuć to jako Złoœliwoœć —
Destylat Ciszy gęstniał
Jak Zmrok rozpuszczony w powietrzu
Lub Natura, w odosobnieniu
Sama z sobš spędzajšca wieczór —
Zmierzch pojawiał się wczeœniej —
Obco jaœniał Poranek —
Łaska uprzejma, lecz męczšca
Jak Goœć tuż przed pożegnaniem —
I tak, choć nie obdarzone
Skrzydłami ani Stępkš,
Lato leciutkim lotem
Odpłynęło wprost w Piękno.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Niepostrzeżenie jak Żal (1540) - Emily Dickinson