Sonata księzycowa

Księżyc usiadł na kominie
I przez okno najbanalniej
Zielonkawym światłem płynie
Po podłodze twej sypialni.

Po podłodze, po suficie,
Nieuchwytnie, niepotrzebnie,
Zielonkawe swoje życie
Rozpryskuje mdło i srebrnie.

Odnajduje grzebień w cieniu
I zieleni się na nowo,
I promieniem na grzebieniu
Gra sonatę księżycową.

Zielonkawym swoim jadem
Księżyc sączy się w ulicę,
Lunatyczne ręce blade
Omdlewają pod księżycem.

W noc majową, w noc usłużną,
Księżyc nęci, księżyc mami,
Ciało dręczy się na próżno,
Wiosna pachnie obłokami.

Zapach nuży, noc się dłuży,
Broczy gęsty sen ze ściany,
Księżyc pannę snem odurzył
I odpłynął – niekochany.

Zanim jeszcze mgła poranna
Ludzkich ciał orzeźwi upał,
Obok siebie blada panna
Znajdzie w łożu kościotrupa.

(2 votes, average: 4,50 out of 5)

Podobne wiersze:

Nuta z Ponidzia Polami polami po miedzach po miedzach Po błocku skisłym w mgłę i wiatr Nie za szybko kroki drobiąc Idzie wiosna […]...
Ta noc – dla ciebie Ta noc – dla ciebie A w kosmatym rozkrojonym Wnętrze słodkie i soczyste Jeśli moje ciało nie zaświeci Na próżno […]...
Noc księżycowa Noc południowa, w blasku zgasłych zórz szeroka, slodka jak bajek refreny. Z wieży padają ciężkich godzin treny w jej wielkie […]...
Zapach jesienny Już liście zieloną wyzionęły duszę i pachnie nią teraz ten park, gorzko, fiołkowo-parmeńsko, grzybami, dębami i miętą, oczekując przybycia zakochanych […]...
Madrygał Wdzięczne oczy, złote lampy, blasku jedyny – palcie mi się, świećcie mi się długie godziny. Niechaj księżyc brocząc w srebrze […]...
NA WSI Siano pachnie snem siano pachniało w dawnych snach popołudnia wiejskie grzeją żytem słońce dzwoni w rzekę z rozbłyskanych blach życie […]...
Pogrzeb Słyszę, jak deszcz po liściach coraz gęściej pluska. Tak mnie nuży zwłok moich w zaświaty wywózka Na kołach, co się […]...
„Potok Krwi” Niekiedy ze mnie – zda się – płyną krwi fontanny; Fala jej łka rytmicznie, opuszczając łono – Czuję dobrze, jak […]...
Aż do świtu Odmawiam cię od ściany do ściany przez wszystkie deklinacje – od szeptu do krzyku. W czterech kątach dnia czas dłuży […]...
„UCZTA” O te sztuczne ognie ze stali Jakież to oświetlenie piękne Kwatermistrz po mistrzowsku pali I zaprawia odwagę wdziękiem Dwie różowo […]...
Sam ze wszystkim Sam ze wszystkim Ciało opina kości Do środka Dają mózg i Czasem dusze I kobiety rozbijają Wazony o ściany A […]...
Świece Drogie dni przyszłości ustawione przed nami rzedem jak zapalone świeczki – złote, ciepłe, pełne życia świeczki. Za nami pozostały przeszłe […]...
Czyści Wolę brzydotę Jest bliżej krwiobiegu Słów gdy prześwietlać Je i udręczać Ona ukleja najbogatsze formy Ratuje kopciem Ściany kostnicowe W […]...
Ile lat mają twoje ręce Ile lat mają twoje ręce Sękate drzewa Są wiosną Kiedy dotykają moich włosów Poprzez kruchość jesieni Przebija Zapach zbudzonych kłączy […]...
Noc w Mogielnicy Księżyc znad obłoków Ściany domu bieli, Dzieli mnie sto kroków Od twojej pościeli. Pod księżycem brodzę Srebrną drogą polną, Iść […]...
Para Zdmuchują lampę i biały abażur migocze chwilę, nim rozpuści się ostatnie światło, jak pastylka w szklance wody. Wtedy szybują. Ściany […]...
SONET Pamięcią żyję ze zwiędłymi marzeniami, Zjawy minionych lat gromadzą sie przede mną I obraz twój wśród nich jak księżyc nocą […]...
Akteon Powieść o Akteonie: wiosna szumi w borze. Podpatrzył w blask boginię, skąpaną w jeziorze. Za karę go w jelenia przedzierzgnęła […]...
Ach, jak mi smutno! Ach, jak mi smutno! Mój anioł mnie rzucił, W daleki odbiegł świat I próżno wzywam, ażeby mi zwrócił Zabrany marzeń […]...
* * * biała noc martwe światło leży na pościeli biała noc widmo nocy w takie noce nie spadają z drzew owoce poeta […]...
Jesień O, jakie rzewne widowisko: Czerwone liście za oknami I cienie brzóz, płynące nisko Za odbitymi obłokami. Pies nie ujada. Zły […]...
KSIĘŻYC W RYNKU Kamienie, kamienice, ściany ciemne, pochyłe. Księżyc po stromym dachu toczy się, jest nisko. Zaczekaj. Zaczekajmy chwilę – jak perła upadnie […]...
Kimże ja w końcu jestem Kimże ja w końcu jestem, jak nie dzieckiem Zakochanym w brzmieniu własnego imienia I powtarzającym je ciągle? Przysłuchuję się z […]...
Śmierć Jestem taki siny, jestem taki chory, Leżę rozpostarty, konam na uboczu, Noc ma ciężki zapach kamfory I gorączki, i moczu… […]...
Rozmowa nad rzeką — „Patrz światlo się ulatnia jak zapach amfor.” — „Nie trzeba poezji poniechaj metafor.” — „Noc nas zdybała ugniata w […]...
Deszczowa wiosna Maj rozkwitał tej wiosny ospale, Jakby bardziej był marcem niż majem I dziewczęta miast być w krótkich spódnicach, Ubierały się […]...
Pierścień Dom nasz stoi za górami, za miedzami, w ciemnym lesie, A na progu leży pierścień i już nikt go nie […]...
Koleje Kochany, może pojadę do Twin Peaks – mapę rozłożyłam na szynach. Powinieneś skinąć głową, dać znak zawiadowcy. Niech się toczy. […]...
Ostrzeżenie Kto uwikłał w dni mych niepewność, W mój żałobny samotny los, Twoją rzewność i twoją zwiewność, I twój ciepły jak […]...
Czarne koła W kantylenie macierzanki zapach uśmiechniętych nocą wodził chłopców, jak w legendzie chodzili w zaświatach pod oknami czarnymi dla oczu. Nad […]...
O! O, szczęście! widzieć irys. Kolor indygo jak kiedyś suknia Eli i delikatny zapach, jak zapach jej skóry. O, jaki bełkot […]...
Zawsze cicha jest czułość prawdziwa Zawsze cicha jest czułość prawdziwa, Nic jej przed okiem nie skryje. Próżno twoja ręka troskliwa Futrem otula mą szyję. Próżno […]...
Jesień Zardzewiałe róże jesieni patrzą w przestrzeń białą od deszczu – deszcz niebo przyszywa do ziemi tysiącem ściegów i dreszczów, – […]...
Sumienie Przekląłem – i na wieki rzuciłem ją samą, I wzburzony, nim księżyc zabłysnął wieczorem, Jużem się od niej długim rozdzielił […]...
Pieśń Indian – Żałość Na próżno urodziłem się, na próżno pojawiłem się i zakiełkowałem na ziemi: jestem nieszczęśnikiem, choć urodziłem się i zakiełkowałem na […]...
Moja śliczna Bell Z uśmiechem wiosna jasna wschodzi. Ucieka zrzędna zima w dal; Lśni w kryształowo czystej wodzie Błękitne niebo pośród fal. Ranek […]...
Halszka W niewielkim pokoju na Krupniczej ujrzałem dziewczynę wśród książek. Nie była ładna – była na to zbyt Piękna; nie była […]...
Całe nasze mieszkanie Całe nasze mieszkanie, to ździebełko ziemi Które ujrzymy, gdy się uśmiechniemy Całe nasze zaszczyty – motyl, co promieniem Usiadł na […]...
Krawędź Kobieta osiągnęła doskonałość. Jej martwe Ciało na usmiech dokonania, Złuda greckiego determinizmu Płynie w zwojach jej togi, Jej bose Stopy […]...
Strach w ciemnościach przetrząsając rzeczy Strach, w ciemnościach przetrząsając rzeczy, Nikłym blaskiem po siekierze wodzi. Tuż za ścianą słychać stuk złowieszczy – Co tam, szczury, […]...