Polska poezja

Wiersze po polsku



Skała u jeziora

Skała u jeziora

Słucham jeziora, co z bólu dotyka głębi.

Choć chora, rozfaluje

Stary grzbiet, lecz w dno znów go obraca – i pędzi

Za tą, która wszystko zasnuje,

Za skał wysokością, odzwierciedlaną po nic

Obrazem bez przestrzeni,

Który ktoś szkicował i nad którym się skłonił

W kotłów przebrzmieniu

Olbrzymi bębenek wsłuchanego weń ucha

Nad świat, co się rozpoczął.

Słucham ukrytego wzrostu. W twardości ducha.

By żywą skałę poczuć.

– Tłum. T. M. Larczyński –

Skála u jezera

Poslouchám jezero. S bolestí dotýká se

Nemocné hladiny,

Jež vlní starý hřbet a otáčí se zase

Za tou, jež všechno zastíní,

Za výškou kamennou, bezmocně zrcadlenou

Obrazem prostor nemajícím,

Jejž kdosi skicoval a nad kterým se klenou

V koncertu bicím

Obrovské bubínky zaposlouchaných uší

Nad svět, jenž započal.

Poslouchám spodní růst. Poslouchám tvrdou duši.

Životní pocit skal.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Skała u jeziora - Jiří Orten