Autor Jorge Luis Borges

Wybaw mnie, Panie. (Wokatywna fraza Nie wzywa Nikogo. To tylko słowa Ćwiczenia, które układa odraza I bojaźliwą nocą moja mowa). […]

W dniu dzisiejszym, dla ciebie tak odległym, Nieosiągalnym dla wróżbity, który Wzbronioną przyszłość czyta z ruchu planet Ognistych albo we […]

Leżąca książka, za rzędami innych Tomów ukryta na przepastnej półce, Którą dni i noce przysypują kurzem Niespiesznym. Kotwica Sydonu, którą […]

Wędrowało po księżycu dwóch ludzi. Po nich byli inni. Bezradne są słowa I sztuka, jej zmyślonych tworów mowa, Wobec obrazu, […]

Przy pewnej ulicy jest kuta brama. Ma ona dzwonek i numer jak trzeba, A także woń utraconego nieba. Gdy tam […]

I Na rogu opustoszałej ulicy znajduje mnie brzask niepotrzebny; przetrwałem noc. Noce to dumne fale, granatowe fale o grzbietach nazbyt […]

Opowieści są cztery. Pierwsza, najdawniejsza, mówi o warownym grodzie, obleganym i bronionym przez mężnych ludzi. Obrońcy wiedzą, że ich walka […]

Jego obraz mam w oczach: wyłania się, Potem znika. Czarny, odświętny surdut, Czoło nieco wąskie, przystrzyżony wąs, Na szyi chusta, […]

Jesteś jak lustra cichy i milczący, Czarny jak noc, co przed świtem ucieka; Jesteś, gdy patrzę na ciebie z daleka, […]

Któregoś świtu, w roku 1946, Pedro Henriquez Ureiia miał sen wypełniony, co dziwne, nie obraza­mi, lecz powolnymi słowami. Głos, który […]

Opowiedział mi to pewien człowiek z Morón: Nikt nie wie, czemu Moritan i Śniady Rivarola stali się zawziętymi wrogami. Obaj […]

Królestwo moje z tego świata. Miecze, Lochy i straże są na me rozkazy, Których nigdy dwa razy nie powtarzam. Moje […]

Widzieć, jak rosło Buenos Aires, rosnąć i sędziwieć. Pamiętać patio z wilgotną ziemią, pnącza winorośli, przedsionek i cysternę z wodą. […]

Aż do godziny żółtych zmierzchów Ileż to razy jeszcze patrzeć będę, Jak potężny tygrys z Bengalu Krąży po drodze z […]

Dziś sądzimy, że wszystko było łatwe W nieodwracalnej, choć giętkiej przeszłości: Sokrates, który w pośpiechu wypija Cykutę, po czym rozprawia […]