Kobiece

Z rzeki szła wczesna. Kochała.
Chyliła szczęśliwą głowę.
Pachniała porankiem ciała,
Mydłem migdałowem.

Ciału był wieczór w rzece,
Zielony i nimfowy,
Tylko głowie w białej spiece
Nad wodą był żar miodowy.

Teraz niosła kobiece
Znużenie zakochane,
Żeńskie pełne owoce,
W toni wodnie widziane.

Niosła wiecznie kobiece
Ścieżką brzózek i cienia.
W zaroślach waliło serce
Tajnego zapatrzenia.

Pod surowym jedwabiem
Mdlały biodra brzozowe,
Ślizgało się po niej serce
Mydłem migdałowem.

(2 votes, average: 3,00 out of 5)

Podobne wiersze:

Wiecznie samotni Wiecznie samotni!… Pośród tłumu ludzi, gdy serce nasze wstrząśnie ich sercami, gdy dusza nasza ich dusze obudzi i tłum ten […]...
Niebo i ziemia Na niebiosach Bóg mieszka, A na ziemi jest ścieżka Prowadząca do nieba… Ścieżka wąska jak perć – Tylko że naprzód […]...
Miasteczko W dzień są owoce i morze, w nocy gwiazdy i morze. Ulica di Fiori to stołek wesołych kolorów. Południe. Słonce […]...
Życie widziane moimi oczyma Życie widziane moimi nabiegłymi krwią oczyma przestraszyłoby niejednego na śmierć bieda, morderstwa, przemoc ani chwili wytchnienia Radość i zabawę ledwo […]...
Pierwsza piosenka Tajnego niespotkania Odświętność tak jałowa. Słowa nie powiedziane, nie wymówione słowa. Spojrzenia nie skrzyżowane Co z sobą począć mają? Łzy […]...
Niepewna pora Wybacz mi proszę moje bóstwo domowe Że mnie ostatnio tak nosi po mieście Że pod wiatr wystawiam rozpaloną głowę Rezultaty […]...
Ostinatio Determinare IV Raz, dwa, trzy Niech patrzy Kto chce i Kto nie chce Jak biegnę Uciekam Wiruję Na ścieżce To ścieżka Donikąd […]...
Alchemia baniek mydlanych Ze słomki rozkrajanej na złocistą gwiazdę wyrasta pierwsza bańka: biała, mętna, nudna, pęcherz, obwisłe wymię, z ciężką dójką z mydła […]...
Południe Mówią, że jeśli je zerwiesz i zjesz, to umrzesz we śnie. Między polem czerwonych kwiatów wije się droga. Kręta ścieżka […]...
Magiczne blaski i fantasmagorie Magiczne blaski i fantasmagorie, Które w mej duszy palą się od Wschodu, Tak szarzejące, kiedy mętne norie Zawsze długim żalem, […]...
Cisi posiedli Jeśli cierpię przy tej Maszynie do pisanie Pomyślcie tylko jakbym się czul Pośród zbierających Sałatę w Salinas. Myślę o ludziach […]...
Ścieżka Nie była to ścieżka prawdy lecz po prostu ścieżka z rudym korzeniem w poprzek igliwiem po boku a las był […]...
Rondo II Owoce płonki płonne gorzko Są jak radości i gorycze Dzikie jabłonie swą beztroską Kołyszą niespełnienie życzeń Dziczeją sokiem życia słonym […]...
Jak pięknie by mogło być Jak pięknie by mogło być Na ziemi wiecznie zielonej Wystarczy wiedzieć, gdzie wstaje świt I pójść, i pójść w tę […]...
Nie ma we mnie żalu Nie ma we mnie żalu ni biadania, Wszystko minie mgłą jabłoni białą, Ogarnięty złotem zamierania Żegnam młodość z wiatrem przeszumiałą. […]...
W rozstawione ręce W rozstawione ręce Promień Tańczący na szybie chwytam Spragnionym ustom Podaję chłodny napój dnia Niespokojnym snom Przywołuję noc Śpiącą teraz […]...
W nicość śniąca się droga Poistniały czerwienie na niebiosów uboczu – Poistniały dla nikogo, samym sobie raczej – wbrew… I nie umiem powiedzieć, skąd uległość […]...
„Kółko” Norwida / toczy się dalej WIESłAW JANUSZ MIKULSKI (ur.1959) z cyklu „Cisza i miłość” * * * „Kółko” Norwida toczy się dalej – – * […]...
Domus aurea I (Szedłem, mając za sobą…) Szedłem, mając za sobą fantazje Zachodów Z złotych żółwi na morzu, z chmur ognistych ptaków, Przez kraje nie dotknięte nigdy […]...
Odchodzący mają oczy niewesołe Odchodzący mają oczy niewesołe Pozostali mają smutne oczy Gdzie jest mądrość? Latem zakwita w słoneczniku Żeby się zmienić w oleiste […]...
Oczy Gałąź majową, białą, jak chorągiew wezmę do ręki! Radośnie, wysoko, śmiało moje oczy poleca w błękit! Zawołają w zielonym dymie […]...
Ludzki Abstrakt Litości wcale by nie było, Gdybyśmy Biedy mniej czynili; I Miłosierdzie by zniknęło, Gdyby szczęśliwi wszyscy byli; A strach wzajemny […]...
Zieleń-Verlaine Paul Marie Verlaine Paul Marie, Zieleń Zieleń (1) Oto owoce, kwiaty, listowie i wieńce, I serce me, dla ciebie bijące orędzie! Niechaj […]...
Falliczna pieśń Dwudziestoletni bracia moi! Dwudziestoletnie moje siostry! Młodzi! Silni! Zdrowi! Którzy czujecie w sobie krew czerwoną, Gorącą, dumną, świeżą, pulsującą! Którzy […]...
Samobójca Skoczył w morze ciemne i mordercze. Ześliznął się po taflach cienia. Miał ciężkie serce. Nie musiał przywiązywac kamienia. Z głębi […]...
Sonety do Orfeusza – XXVII Jestże naprawdę czas niszczący wszystko? Kiedy na górze spokojnej burzy warownię? To serce, serce bogom oddane niewymownie, Kiedyż Demiurg stłumi […]...
Księżyc wschodzi Kiedy księżyc wschodzi, głuchną wszystkie dzwony i kreślą się tajne, niezbadane ścieżki. Kiedy księżyc wschodzi, ziemię morze zmywa, a serce […]...
Księżyc wschodzi/La luna asoma Kiedy księżyc wschodzi Głuchną wszystkie dzwony I kreślą się tajne Niezbadane ścieżki Kiedy księżyc wschodzi Ziemię morze zmywa A serce […]...
Tak to już jest Najpierw próbują cię złamać, strącając Na dno nędzy Potem próbują cię złamać czcza Sława. Jeżeli nie dasz się złamać tak […]...
Poród Poród? cóż! poboli, poboli, pomęczy się żeńskie ciało, a z niego powoli, powoli wyjdzie coś i będzie krzyczało. Będą owijali […]...
Do Pani Joanny Bobrowej O! gdybym ja wiódł Panią do kaskady! To tak jak ludzie przyjaciołom wierni, Aż tam bym zawiódł, gdzie pył leci […]...
O nas Niebo zmalałe w łunie na ciebie i na mnie czeka jak kubek srebrny u studni albo o zmierzchu twa ręka. […]...
Mrówka Wlokąca ciężar nad siły, mrówko samotna na ścieżce! Przeszkody cię otoczyły, zasadzki i kroki: podstępne drapieżce. Ciągniesz z rozpaczą wior […]...
Hołdy A to co za makabryczna kolejka? Kto do Cienia z hołdami się tłoczy? Dobrze cieniu, że masz martwe oczy, Jeszcze […]...
Las Ścieżka biegnie boso do lasu. W lesie jest dużo drzew, kukułka, Jaś i Małgosia i inne małe zwierzątka. Tylko krasnoludków […]...
Krótki pejzaż z cieniami W mieście, co jeszcze nie ma imienia, włóczy się cień, imię cienia wśród imion i cieni się szwenda. Stare jak […]...
Ajudah Lubię poglądać wsparty na Judahu skale, Jak śpienione bałwany to w czarne szeregi Ścisnąwszy się buchają, to jak srebrne śniegi […]...
Sonet Już północ – cień ponury pół świata okrywa, A jeszcze serce zmysłom spoczynku nie daje, Myśl za minionym szczęściem gonić […]...
Niedziela Nie pójdę tą ścieżką Więdnącą opadłymi liśćmi: Tu z każdym krokiem Coraz głębsza, coraz mglistsza jesień, Zawrócę tam, gdzie zielono, […]...
Dworskiej młodzi Pożegnał się ten z rozumem, Kto dwór zwał łask wielkich tłumem: Tam łaski Jak trzaski Latają, W łeb dają. W […]...