Polska poezja

Wiersze po polsku



XV

Jedno mam tylko pragnienie: rozkoszy,

Bo rozkosz tylko wiedzę ćmi i zgłusza,

Energię myśli gnie, zadumę płoszy,

A nieszczęśliwa jest ważąca dusza.

Ważyć, czuć, myśleć, wiedzieć – równocześnie

Pojmując całą bezmoc swojej woli

I widząc, że chcieć to jest marzyć we śnie:

Jest to, co chyba najbardziej nas boli.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz XV - Kazimierz Przerwa-Tetmajer
«