Polska poezja

Wiersze po polsku



Wiersz napisany zbyt późno

Nie szarp się Przyjacielu – bardzo proszę – nie szarp

Uspokój wreszcie serce światem wypełnione

Oto już czas najwyższy broń na kołku wieszać

I spojrzeć bez obawy w tę nieznaną stronę

To co kiedyś kochałeś zabiją na pewno

W każdym razie spróbują jak smakuje zemsta

Nie potrafią wybaczyć że swą duszą śpiewną

Dotykałeś przestrzeni światła i powietrza

I poniosą przez ciszy przeraźliwe chaszcze

Będą mowy do kamer będą biły dzwony

I przykryją cię ziemi dźwiękoszczelnym płaszczem

Byś już nigdy nie gadał rzeczy niestworzonych

Będą pisać o Tobie jak o jakim królu

Będą wkładać od rana ciemne okulary

Będą iść o zakłądy kto najszczerszy w bólu

Będą światu ogłaszać ukryte zamiary

Przyjaciele przypomną że w najgęstszym tłumie

Byłeś trochę samotny trochę zagubiony

Smukłej róży przesłanie ktoś nagle zrozumie

I zapłacze nad sobą i będzie zbawiony

Nie szarp się Przyjacielu – bardzo proszę – nie szarp

Uspokój wreszcie serce światem wypełnione

Oto już czas najwyższy broń na kołku wieszać

I spojrzeć bez obawy w tę nieznaną stronę

Wrzesień 1997


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 3,50 out of 5)

Wiersz Wiersz napisany zbyt późno - Leszek Wójtowicz