Bóg odetchnął głęboko, mocno – piersią całą

Aż się życie ruszyło w najmniejszym stworzeniu

Krew popłynęła w kamiennym kamieniu

Bóg swój oddech zatrzymał – I wszystko ustało

To była tylko chwila – jak komety mgnienie

Tak szybkie, że mysz nawet nie zdążyła pisnąć

Bo zanim ciemność palce zdążyła zacisnąć

Bóg uśmiechnął się, chrząknął – I powrócił tchnienie.