Autor Srokowski Stanisław

O smutne muzy, pieśniarki bogów, córy miłości Mnemosyny i Zeusa, siostry elegancji i wdzięku, nie śpiewacie już Wesołych pieśni mieszkańcom […]

Ja pustelnik ciszy mamroczę w półśnie twoje imię pusta klatka z której wyfrunął ptak rosną kolce twojego milczenia i bolą […]

Gdzież te rozległe pola dzikich róż, strome przejścia oddechu, gdzie spalone wzgórza Kissawos, którego skały zanurzały się w płonącym błękicie […]

Ciężko mi, Mario, twoje oczy, dwa groby, zamknęły w ciemności cierpienie, miłość i łzy. Moja dusza – Syberia pełna śniegów […]