Polska poezja

Wiersze po polsku



Spadające z nieba

Przemija magia, chociaż wielkie moce
jak były, sš. W sierpniowe noce
nie wiesz, czy gwiazda spada, czy rzecz inna.
I nie wiesz, czy to właœnie rzecz, co spaœć powinna.
I nie wiesz czy przystoi bawić się w życzenia,
wróżyć? Z gwiezdnego nieporozumienia?
Tak jakby wcišż stulecie było niedwudzieste?
Który błysk ci przysięgnie : iskra, iskra jestem,
Iskra naprawdę z ogona komety,
Nic tylko iskra, co łagodnie znika –
To nie ja spadam, w jutrzejsze gazety,
To tamta druga, obok, ma defekt silnika.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 3,00 out of 5)

Wiersz Spadające z nieba - Wisława Szymborska