Polska poezja

Wiersze po polsku



Coraz krótsze wiersze

Coraz krótsze wiersze,
życia coraz mniej…
Wietrze, mój młody wietrze,
wiej!

Ja spalę się w jednej iskrze,
jeśli to światu dar.
Wiej, młody, szalony wichrze,
treść twoja: żar.

Żarliwe nie zgasną wiersze
wśród mijania nocy i dni,
ale ty, wietrze, o! wietrze!
dmij!


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 3,00 out of 5)

Wiersz Coraz krótsze wiersze - Władysław Broniewski