Ekspansja

Dokąd zmierzają galaktyki?

Prą przed siebie jak dym co się na wietrze rozprzestrzenia.

Drugie prawo termodynamiki:

Nieustanny przepływ światła w ciemność,

Miłości w zapomnienie.

On miał dwadzieścia lat, ona piętnaście, a może szesnaście.

Iluminacja na ulicach i na niebie. Niebie

Granady.

To było ostatnie pożegnanie

Kiedy on recytował jej wiersze Nerudy:

„wiersze najsmutniejsze tej nocy.

Gwiaździsta jest noc

I drżą ciała niebieskie w oddali”.

Tych dwoje rozstało się na zawsze.

Nie było świadka ich pożegnania.

Dwa kierunki coraz bardziej rozbieżne

Niczym planety nabiegłe czerwienią.

I znów pomyślałem o tobie albowiem noc jest gwiaździsta

I spoglądam na gwiazdy błyskające

Błękitem w oddali.

Tłum. Krystyna Rodowska

(2 votes, average: 5,00 out of 5)

Podobne wiersze:

Dokąd Dokąd odchodzi lato ostatnim słońcem brzemienne wlokąc za sobą niezdarnie deszczem targaną sukienkę Dokąd odchodzi Dokąd? Dokąd odchodzą miłości te […]...

Dwadzieścia poematów o miłości i jedna pieśń rozpaczy – 20 Mogę pisać wiersze najsmutniejsze tej nocy. Pisać na przykład: „Ta noc rozgwieżdżona, i drgają błękitne gwiazdy w oddali”. Nocny wiatr […]...

W nocy błękitnej, w gwiaździstej nocy W nocy błękitnej, w gwiaździstej nocy Byłem przed laty młody, kwitnący. Nieubłaganie, niepowstrzymanie Wszystko minęło w dali, w tumanie… Serce […]...

***jestem Jestem z upływającej wody z liści które drżą trącane dźwiękiem wiatru przelatującego pośpiesznie jestem z wieczoru który nie chce usnąć […]...

Za tyle lat Za tyle lat na ile będę wyglądać o ile dojrzeją do mówienia o nich za tyle lat powrócę popatrzeć na […]...

Złoto Tygrysów – Do Smutnego Oto jest, co już było: miecz niezłomny Saskich plemion, ich wiersza rytm żelazny, Morza i wyspy, gdzie los nieprzyjazny Rzucił […]...

Dwa słońca Kogut padł dzisiaj martwy piejąc „kukuryku”, jęk się rozległ na dachach, w oknach i na wieżach Ziemia stanęła w kolcach […]...

Nie na całość Tych co się kochają Rozdziera samotność Zawsze wielka kiedy wydaje się mała Samotność duszy I nieśmiałość ciała Tak miłości strzegą […]...

***Z tęsknoty Z tęsknoty pisze się wiersze z bolesnej drążącej śpiewny owoc ciała patrząc na samotne palce mogę wysnuć pięć poematów dotykając […]...

Ballada o smutnej pani, która umarła Czerwono już zachodziło słonko za granie, za granie. W drzewach z lękiem szeleściło, co nie było, to się stanie, to […]...

Uprzejmość niewidomych Poeta czyta wiersze niewidomym. Nie przewidywał, że to takie trudne. Drży mu głos. Drżą mu ręce. Czuje, że każde zdanie […]...

Królestwo Małe królestwo ciała Rządzi się w sobie samo. Armia jak goździk mała, Pod rąk sklepionych bramą W płomykach słomy śpi. […]...

Piosenka umarłego Umarły śpiewa: „Ja nie chcę umierać!” Zawsze się śpiewa w beznadziei i świeci się światło w niemożliwych miejscach, w ciemnościach, […]...

Kalinie Tej nocy płakałem, (nie przez ciebie), wiersz napisałem, rzucam za siebie, niech potoczy się księżycem po niebie. Może ktoś się […]...

Oczy Freddiego Kruegera Spod ronda kapelusza wzrokiem całkiem dzikim Patrzyłeś i się śmiałeś niczym Freddie Krüger. Za oknem czarną blachą zalśniły chodniki I […]...

Było Wiersze staroświeckie co wzruszają teraz z rymami jak należy z przecinkiem i kropką z dworem co znikł nagle cicho i […]...

Pomyśl Pomyśl czy przyszło ci kiedy do głowy że błękit jest czasem siny czasem granatowy bywa jak lazur lub jak kraska […]...

Do Do… Tamtej kobiety nie było… Jej nigdy Nie było nawet na włos – na cień włosa; Umarła w chwili rozklejania […]...

Spotkania w snach Nasze marzenia o spotkaniu we dwoje spełniają się tylko w snach Zawsze gdy jestem u ciebie, ty, mój drogi, przychodzisz […]...

Warum Miła, ja nie mam słów, a miałem dość ich. Nie wiem, skąd bierze się znów ten lęk radości. Czemu znów […]...

Na mojej grządce przed domem Na mojej grządce przed domem Rośnie mak i łopian Złocą się mlecze i wiersze A kiedy dojrzewają mlecze Ulatują w […]...

Na ciepłej niebieskiej łące Na ciepłej niebieskiej łące pasą się białe zające pasą się białe baranki w kwitnące złotem poranki. – Niebieskie łąki bez […]...

EROTYK Błękitne pierwsze litery żałobne zaślubiny pełnia drapieżna suto cieknie srebro atmosfery na głębiny ty ich nie znasz iskry z czarnego […]...

Daleko Chciałbym o tym wspomnieniu coś powiedzieć… Ale ono już tak wygasło… jakby z niego nic nie zostało – bo daleko, […]...

BALLADA O RZECE Rzeka pachnie jak ryba. Ryba jest liściem deszczu oderwanym od białej gałęzi szelestu, od zbuntowanych okrętów chmur – A wyginane […]...

Coraz krótsze wiersze Coraz krótsze wiersze, życia coraz mniej… Wietrze, mój młody wietrze, wiej! Ja spalę się w jednej iskrze, jeśli to światu […]...

(PL) Planeta na stole Ariel był dumny, że napisał swoje wiersze Mówiły o pamiętnych czasach Albo o czymś, co mu się spodobało Inne dzieła […]...

Siedmioro nas jest, panie Dziecina prosta, proszę Was, Gdy życie w niej pulsuje, Oddycha łatwo drobna pierś – Czyż ona śmierć pojmuje? Dziewczynkęm wiejską […]...

Ciała Światu – zieleń, światu – dobytek, a mnie niewiele: ciała zabitych. Stanie armia zmartwychpowstała, świat ogarną zabitych ciała: ciała dzieci […]...

Wysoko w niebie chmurka zaszarzała Wysoko w niebie chmurka zaszarzała Wiewiórczą, płasko rozpostartą skórką. Powiedział: „Nie żal mi twojego ciała, W marcu roztopi się, krucha […]...