Polska poezja

Wiersze po polsku



Pytasz, za co Bóg trochą sławy mnie ozdobił

Pytasz, za co Bóg trochą sławy mnie ozdobił?
Za to, com myślił i chciał. nie za to, com zrobił!
Myśli i chęci jest to poezyja w świecie:
Wykwita i opada, jak kwiat, w jednym lecie.
Lecz uczynki, jak ziarna w głąb ziemi zaryte,
Aż na przyszły rok ziarna wydadzą obfite.
Przyjdzie czas, gdy błyszczące imiona pogniją,
Z cichych zi Aren wywite kłosy świat okryją.
Huk mija, musim minąć z blaskiem i gawędą.
Błogosławieni cisi, oni świat posiędą.
Niechże prawdę zrozumie, kto Chrystusa słyszy;
Kto pragnie ziemię posiąść, niechaj siedzi w ciszy.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz Pytasz, za co Bóg trochą sławy mnie ozdobił - Adam Mickiewicz