Polska poezja

Wiersze po polsku



Guillaume Apollinaire – „WIĘZY”

Liny utkane z krzyków

Dźwięki dzwonów poprzez Europę
Wieki w zawieszeniu

Szyny związujące narody
Jest nas nie więcej niż dwóch lub trzech
Wolnych od wszelkich więzów
Podajmy sobie ręce

Gwałtowny deszcz który czesze dymy
Liny
Liny splecione
Kable podwodne
Wieże Babel zamienione w mosty
Pająki – Arcykapłani
Wszyscy zakochani których związał jeden węzeł

Inne węzły są wątlejsze
Białe promienie światła
Liny i dolina Pojednania

Piszę po to tylko aby was rozpalić
Zmysły o zmysły cenne
Nieprzyjaciele wspomnienia
Nieprzyjaciele pragnienia

Nieprzyjaciele żalu
Nieprzyjaciele łez
Nieprzyjaciele wszystkiego co jeszcze kocham


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 3,50 out of 5)

Wiersz Guillaume Apollinaire – „WIĘZY” - Apollinaire Guillaume