Polska poezja

Wiersze po polsku



„WIĘZY”

Sznury splatane z krzyków

Dzwony dzwoniące nad Europą
Wieki zawieszone

O szyny wiążące narody
Jest nas tylko dwóch albo trzech
Od wszelkich więzów wolni
Podajmy sobie ręce

Rzęsisty deszcz który spłucze opary
Powrozy
Liny
Kable podmorskie
Wieże Babel zmienione w mosty
Pająk-Pontifex
Wszyscy zakochani jednym złączeni węzłem

Inne cieńsze więzy
Białe promienie światła
Powiązania i Zgoda

Piszę tylko po to aby was wychwalać
O zmysły o drogie zmysły
Wrogie wspomnieniu
Wrogie pragnieniu

Wrogie tęsknocie
Wrogie łzom
Wrogiw wszystkiemu co jescze kocham

(tłum. Adam Ważyk)


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 4,00 out of 5)

Wiersz „WIĘZY” - Apollinaire Guillaume