Zakochani
dwoje odgrodzonych od reszty świata
w potrzasku jak więźniowie w celi
najwspanialej okradają Boga z miłości
— to wszystko będzie im wybaczone —
jeszcze więcej będzie im przydane
ucztowały wiecznością ciała
nie może tu być żadnej mowy
o grzechu!
o reszcie mówić
wieczność zabrania
nad kochankami zaciąga wartę
sześcioskrzydły cherub
z opaską na oczach





Podobne wiersze:
- Zakochani nad morzem Zakochani przechodzą patrząc sobie w oczy. Opaleni, chudzi, wysocy. Południe jest złote. Lecz dla nich jest czarne od marzeń o […]...
- Ach, to nie było warte Ach, to nie było warte by sny tym karmić uparte by stawiać duszę na kartę ach to nie było warte. […]...
- Zakochani Nie wiem kto to napisał Dokładnie nie powiem Nazwiska mądrych nikną Jak upał deszcz susza Pani zakochana w swej starości […]...
- Zakochani Jest tam tak cicho, że słyszymy piosenkę zapiewanš wczoraj: Ty pójdziesz górš, a ja dolinš… Chociaż słyszymy nie wierzymy. […]...
- Zakochani Wicher chmury rozwiesza, szumi zapachami, park utonął w jeziorze, drzewa w wodzie milczą. Róża półmrok fiołkowy białą farbą plami, pies […]...
- Zakochani W śniegu słońcem połączeni Plotąc tkliwości przędze Ponad czasem żyją Sami w wirze zdarzeń Krok za krokiem Krok za krokiem […]...
- Sonet Jednego serca! Tak mało, tak mało, Jednego serca trzeba mi na ziemi! Co by przy moim miłością zadrżało, A byłbym […]...
- Wybaczyć Święty Tomaszu niewierny Ze mną było inaczej On sam mnie dotknął Włożył dlonie w rany mego grzechu Bym uwierzył, że […]...
- Jednego serca! Jednego serca! tak mało! tak mało, Jednego serca trzeba mi na ziemi! Coby przy mojem miłością zadrżało: A byłbym cichym […]...
- Piosenka bohaterów VII Żadnej nie żywiąc nadziei zapłaty, Melancholijne szczęście odnalazłszy W zaplutym barze, gdzie nam w kufel patrzy Śmierć, wartę przy nas […]...
- Rota Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród, Nie damy pogrześć mowy! Polski my naród, polski lud, Królewski szczep piastowy, Nie damy […]...
- Dni Córy Chronosa, dni hipokrytyczne, Ciche i nieme, niczym bosy derwisz, Sunące naprzód nieskończonym rzędem, Niosą diademy i fagoty w dłoni. […]...
- Pierwsza zmiana Żadnych widoków! Dzień jest, dzienne światło moszczące się na dole, tutaj, żadnej architektury! i żadnej przyrody! Baba na ławce w […]...
- DO 1 Bądź zdrowa! – nie ujrzę cię więcej, Dłoń dloni nie ściśnie przyjazna; Bądź zdrowa! – już wolne twe serce, […]...
- Hymn rozpustników Chodź, muśniemy sobie usta! Jak rozpusta, to rozpusta! Chodź, muśniemy sobie usta! Jak rozpusta, to rozpusta! Używajmy póki czas, Bo […]...
- Ité Idźcie, moje pieśni, szukajcie pochwały młodego i nietolerancyjnego, Poruszajcie między kochankami jedyną doskonałość. Szukajcie wciąż, aby stać się mocnym światłem […]...
- Epizod z Saint-Benoît W starym opactwie nad Loarą (wszystkie soki z drzew spłynęły tą rzeką) Przed wejściem do bazyliki (nie jest to Nartex […]...
- Ciemna noc Człowieku dźwigający, Usiądź ze mną. Pomilczymy, popatrzymy W tę noc ciemną. Zdejm ze siebie Kufer dębowy I odpocznij. W ciemną […]...
- Cmentarz Wędrowiec, na istnienie spojrzawszy z ukosa, Wszedł na cmentarz: śmierć, trawa, niepamięć i rosa. Był to cmentarz Okrętów. Pod ziemią […]...
- Do poezji Poezjo, jeżeli zawiniłem, za twój biorąc głos Ten ze mnie powstający głos bólu, głos ludzki, Przebacz, do poplątanych skarg tak […]...
- Wieczność WIECZNOŚĆ Odnaleziono w końcu! Ale co? Wieczność! Ona Jest morzem, co się łączy Ze słońcem. Dusza ma wiecznotrwała Spełnia twoje […]...
- Wiersz na koniec stulecia Kiedy już bylo dobrze I znikło pojęcie grzechu I ziemia byla gotowa W powszechnym pokoju Spożywać i weselić się Bez […]...
- Cyrk To nie park. dokąd się chadza, by odetchnąć i pogadać. W cyrku się nie wysiaduje, tu wzlatuje się i spada. […]...
- Dokąd Dokąd odchodzi lato ostatnim słońcem brzemienne wlokąc za sobą niezdarnie deszczem targaną sukienkę Dokąd odchodzi Dokąd? Dokąd odchodzą miłości te […]...
- Był ostatnim co mówił Był ostatnim co mówił słowa Aricapu Kiedy uczeni światowi odkryli Że mówi w aricapu – nikt nie umiał złapać Innego […]...
- Wielbić naturę? Wielbić naturę?… Za co?… Prawda, nie pobłądzi, Bo nią mus praw tajemnych dla człowieka rządzi, Bo jest maszyną martwą, a […]...
- Bezradność Na rozstajnych drogach usiądę, autostopem dojadę wszędzie… Słusznie mówicie – rozsądek i ty – że nic z tego nie będzie. […]...
- Modlą się Każde spojrzenie może być ostatnie Także i uśmiech List bez dalszych listów Słowo po którym już nie będzie słowa Pies […]...
- To barwa mowy niegdyś przesycała To barwa mowy niegdyś przesycała Mój stół po brzydszej stronie wzgórza Z poletkiem zatopionym, gdzie szkoła nieduża Przycupnęła, gdzie rosła […]...
- Anakreontyk Nie szczędź mi rajskich rozkoszy! Różanych ustek nie żałuj! Zanim się dzika myśl spłoszy, Niebieska! ty swoim wzrokiem Zalej mnie […]...
- Gałązka jaśminu Tam, pod niebem południa palącem, Szło ich dwoje po mirtów alei, Słów namiętnych rzucając tysiącem; Lecz nie było tam słowa […]...
- Jak mam do ciebie przemówić!? Jak mam do ciebie przemówić!? Milczenie będzież wymową? Na jakich gwiazdach mam łowić Cudowne dla ciebie słowo?… Gdy ludzkiej mowy […]...
- Opluty 2 Pomyliłem się. Pomyliłem się. Pomyliłem się. To miasto nigdy nie będzie należeć do mnie. Pomyliłem się. To miasto nigdy nie […]...
- Koniugacja Ja minę ty miniesz on minie mijamy mijajmy woda liście umyła olszynie nad wodą olszyna czerwona zmarzła moknie mijam mijasz […]...
- Wieczność Wciąż wieczność była z nami A nam się zdawało Że wszystko jest nietrwałe więc trochę na niby Jak zając niechroniony […]...
- „EVVIVA L´ARTE!” Evviva l’arte! Człowiek zginąć musi – cóż, kto pieniędzy nie ma, jest pariasem, nędza porywa za gardło i dusi – […]...
- Dwa słońca Kogut padł dzisiaj martwy piejąc „kukuryku”, jęk się rozległ na dachach, w oknach i na wieżach Ziemia stanęła w kolcach […]...
- Miło to listku rwać Miło po listku rwać niepełną stokroć I rozkochanych słów różaniec cedzić, Miło przy ludziach było raz powiedzieć, Że się kochamy, […]...
- Po co żyjemy Życie jest diabła warte poza Szopenem, Mozartem; poza Słowackim i Mickiewiczem jest w ogóle niczem. Ja nie, żeby pisać Sonety, […]...
- Za tę chwilę pełną śmierci dziwnej Za tę chwilę pełną śmierci dziwnej, która w wieczność niezmierną opływa, za dotknięcie dalekiego żaru, w którym ogród głęboki omdlewa. […]...