Niechętnie

A gdybym umarła naprawdę – nic by się nie działo.

Zebrałaby się rodzina z czarnymi chorągwiami.

Może by się im nawet przez chwilę płakać udało.

Słońce szłoby normalnie. A dzieci machając nogami

Siedziałyby wysoko na chmurach.

Nikt nie przerwałby dzwonków spotkań telefonów

Wyborów nowego Napoleona nowego Chagalla

Nowego kapelusza na lato. A stara

Biblia byłaby nadal starą.

Może byś usiadł na chwilę

Otworzył na oścież ręce

I patrzyłbyś patrzyłbyś patrzyłbyś.

Przez chwilę tylko. Nie więcej.

Dlatego

Umieram niechętnie.