Polska poezja

Wiersze po polsku



Ściana płaczu

Kilka starych kamieni
i płacz – przez tysiące lat…
Gdybym mógł to zamienić
na Wierzbową i Nowy Świat,

szedłbym z „Ziemiańskiej” do „Ipsu”
płacząc rzewnymi łzami,
a we mnie Apokalipsą,
babilońskimi rzekami

łkałoby i szlochało
Jeremiaszową pieśnią
serce, to znaczy: chaos,
warszawskie serce po Wrześniu.

Ten wiersz, który krwawi i szydzi,
te słowa nic już nie znaczą:
przyszedłem tu płakać, Żydzi,
pod Ścianą Płaczu.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 2,50 out of 5)

Wiersz Ściana płaczu - Władysław Broniewski
« 
 »