Polska poezja

Wiersze po polsku



7 (pełna wersja)

Twarz w zagięciu jej szyi

Czuła puls żyły

Gładka skóra, chłodne piersi

Nagie o świcie

„śpiew

Ptaków z każdej gałęzi”

Gdzie one teraz są

We śnie ujrzałem Księcia Chou

Matka o ciele Wszechświata,

Której piersi to Słońce i Księżyc

Statua Prajni

Z Jawy: łagodny uśmiech,

Nagie piersi.

„Czy będziesz mnie kochać, gdy

Me piersi urosną?”

Rzekła mała dziewczynka –

„Ziemskie Matki i ci, którzy ssą

Piersi ziemskich matek, są śmiertelni

A bezśmiertni są tamci, wykarmieni

U piersi Matki Wszechświata”.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Wiersz 7 (pełna wersja) - Gary Snyder